Community » Hattrick Press

Het verhaal van Joseph

Written by robbierodie

Ook in Hattrick worden dromen soms werkelijkheid: een verhaal over hoe een leven lang knokken kan leiden tot de ultieme sportieve wraak.

gebaseerd op een waargebeurd* verhaal
*binnen het kader van een fictief spel natuurlijk...

Het verhaal van Joseph (327418734) begint in de jeugdopleiding van The Mighty Ducks of Groningen (769160), waar kleine Joseph een onbezorgde jeugd geniet en er van droomt de beste middenvelder van Nederland te worden. Al snel wordt duidelijk dat Joseph een uitzonderlijk talent is en op zijn 17e verjaardag staan de clubs dan ook voor hem in de rij. Zo ook Akris Nijmegen (150277), de 3-voudig landskampioen! Dan is de keuze snel gemaakt natuurlijk, en met een prachtige toekomst in het vooruitzicht droomt Joseph verder van het worden van landskampioen en het spelen in de roemruchte Masters…

Opeens verandert de prachtige droom echter in een vreselijke nachtmerrie als Joseph al na 2 dagen door Akris op de transferlijst (/Club/Transfers/TransfersPlayer.aspx?playerId=327418734) wordt gezet. “Het waren 2 fantastische dagen…” had de manager (284741) met een cynisch lachje gezegd. Nog niet eens volwassen en nu al voor het leven getekend!

Joseph liet zich echter niet uit het veld slaan en vocht terug. Week in week uit trainde hij zich het snot voor zijn ogen om alsnog zijn droom waar te maken. En met succes, want op 25-jarige leeftijd kreeg hij alsnog de transfer die hij verdiende: Joseph verkaste naar De Rodenburcht (149067), op dat moment een stabiele middenmoter in de Eredivisie. Al in zijn eerste seizoen knokte hij zich in de basis en als jongste basisspeler speelde hij, wat na afloop bleek, de kampioenswedstrijd tegen Xelcius (465196393)! Hij was landskampioen! Hij mocht de Masters in!

Toch bleef er wat knagen bij Joseph. Hij had zijn droom weliswaar waargemaakt maar de woorden “het waren 2 fantastische dagen” en de bijbehorende gezichtsuitdrukking waren al die jaren door zijn hoofd blijven spoken. Hoe groot was dan ook de opwinding dat Akris weer terugkwam in de Eredivisie! De datum 18 mei stond vanaf dat moment op het netvlies van Joseph gebrand. Zijn motivatie was enorm: al vóór de training rende hij een rondje door het bos en na de training bleef hij hangen om op zijn dribbels te oefenen. Zo kwam het dat Joseph op die bewuste zondagavond 18 mei met een uitstekende vorm en formidabele conditie aan de aftrap verscheen…

Zichtbaar zenuwachtig begon Joseph aan de wedstrijd (479694817) maar hij wist zich snel te herpakken. Goed druk zetten, mooie passes geven, het leidde tot een utopisch middenveld. Toch kon De Rodenburcht de wedstrijd niet gemakkelijk naar zich toe trekken en toen Akris diep in de tweede helft terugkwam tot 2-2 verstomde het lawaai op de tribunes. Hij keek naar de dug-out en zag zijn manager (377711) wild gebaren om druk naar voren te zetten. Joseph’s blik gleed af naar de andere dug-out en voordat hij het goed en wel doorhad, keek hij recht in de ogen van de Akris-manager die hem al 9 jaar achtervolgden. Joseph voelde hoe hij verstijfde en koude rillingen maakten zich meester van zijn lichaam toen hij bij de manager een cynisch lachje zag verschijnen… Snel keek Joseph weg en probeerde zo nonchalant mogelijk zijn positie op het middenveld weer in te nemen.

Als verdoofd speelde hij de wedstrijd verder: ballen sprongen van zijn voet, passes kwamen niet meer aan en instinctief week hij helemaal uit naar de linkerkant van het veld om maar zo ver mogelijk van de dug-outs af te staan. Toen hij in de 83e minuut de bal kreeg, lag er dan ook flink wat ruimte voor hem. Joseph zette het op een lopen: zo hard als hij kon spurtte hij langs de lijn. De extra trainingen die hij zichzelf had opgelegd betaalden zich uit want hij had nog energie genoeg om het door de regen zwaar geworden veld over te sprinten en de bal bleef bij een dribbel tussen twee tegenstanders door keurig aan zijn voet kleven. Joseph kreeg het doel in zicht en waar hij normaal gesproken in alle kalmte een medespeler zou proberen te vinden, raakte hij nu in paniek, sloot zijn ogen en schoot hij op doel, zo hard als hij kon! Alle adrenaline en opgekropte emoties kwamen terecht in het schot, dat met vernietigende kracht langs de doelman raasde: 3-2!

De rest van de avond was als een roes. Joseph scheen vlak na zijn doelpunt nog bijna een tegendoelpunt te hebben weggegeven maar dat kon hij zich na afloop niet meer herinneren. Voor het eerst in 9 jaar had hij weer heerlijk geslapen, zoals hij dat als kind zo goed kon. Lang uitslapen was er overigens niet bij: die avond stond er een Masterswedstrijd (482484845) op het programma. Joseph speelde een dijk van een wedstrijd en scoorde in de eerste helft al twee keer. Na afloop in de kleedkamer kwam hij zijn manager tegen: “Zo zo Joseph, matchwinnaar op zondag en Man of the Match op maandag! Dit waren twee fantastische dagen!” En Joseph grijnsde…