اخبار

ما با انتشار قابلیت یارگیری، یک گزینه تاکتیکی جدید در هتتریک معرفی می کنیم. با استفاده از یک دستور فردی، شما به یکی از بازیکنان خود دستور می‌دهید تا یک بازیکن کلیدی در تیم مقابل را دنبال نماید و سعی کند او را از جریان بازی خارج کند. با احتیاط از قابلیت یارگیری استفاده کنید چرا که یارگیری هرگز بدون خطر نیست، اما با انتخاب بازیکن و برنامه زمانی مناسب، می‌تواند یک راه کار موثر برای بهبود شانس برتری در مسابقه باشد.

چگونه کار می کند؟

اساس یارگیری این است که شما یکی از بازیکنان خود را به تعقیب و جلوگیری از حرکت‌های یک بازیکن خاص در تیم دیگر می‌گمارید. اگر این دستور اعمال شود، بازیکن شما سهم بسیار کمتر از معمول در عملکرد تیمی شما خواهد داشت. اما بسته به اینکه بازیکن شما چند مرده حلاج باشد، می‌توانید امیدوار باشید که بازیکن هدف نیز تأثیر کمتری بر عملکرد تیم خودش بگذارد. البته، شگرد این است که شرایطی را پیدا کنید که یارگیری در نهایت به نفع شما باشد و نه به ضررتان.

چه کسی و در چه زمانی میتواند یارگیری کند؟

فقط مدافعان وسط، مدافعان کنار و هافبک‌های میانی می توانند به یارگیری گماشته شوند و دستور زمانی اعمال می‌شود که بازیکن هدف یک مهاجم، هافبک کنار و یا هافبک میانی در تیم مقابل باشد.

شما در هر مسابقه فقط می توانید برای یک نفر این دستور را تنظیم کنید. اگر بازیکن هدف در زمین بازی قرار نگیرد، یا اگر او در یک موقعیت غیرقابل یارگیری بازی کند، این دستور بی‌اثر می شود. بازیکن شما به طور عادی بازی خواهد کرد و هیچ جریمه عملکردی دریافت نمی‌کند. ( البته ممکن است در حین بازی یارگیری فعال شود، به شرطی که بازیکن هدف وارد میدان شود و یا به یک پست قابل یارگیری منتقل شود).

اثرات یارگیری

یارگیری دارای دو اثر مجزا است.

اول، بازیکن یارگیرنده، نیمی از سهم مهارت خود را در عملکرد تیمش از دست می دهد. این از دست دادن بلافاصله است و تا وقتی دستور فعال باشد، برقرار خواهد بود. او همچنین سهم خود را در امتیاز عملکرد تاکتیک تیم شما -به عنوان مثال در تاکتیک ضد حمله- از دست می دهد.

در مرحله دوم، اثر بر روی بازیکن هدف اعمال می‌شود. با این حال این جریمه امتیازی، بستگی به میزان مهارت بازیکن یارگیرنده در این عمل دارد.

مهارت کلیدی بازیکن یارگیرنده، دفاع است. مهارت دفاع او در برابر بالاترین مهارت (غیر از مهارت ضربات ایستگاهی) بازیکن هدف مورد بررسی قرار می گیرد. مهم این است که قدرت نسبی این دو به چه میزان است. اگر مهارت دفاع بازیکن شما در مقایسه با مهارت بازیکن مورد نظر کم باشد، اثر یارگیری کم است و اگر یکسان یا بالاتر باشد، تأثیر یارگیری به مراتب افزایش می یابد. به عنوان مثال، اگر یک مدافع با مهارت برجسته (سطح 10) یک بازیکن با مهارت بازی‌سازی استثنایی (سطح 15) را مورد هدف یارگیری قرار دهد، بازیکن دوم حدود یک چهارم سهم خود در عملکرد تیمش را از دست خواهد داد. اگر در عوض، یارگیرنده یک مدافع کهکشانی (سطح 20) باشد، سهم بازی‌ساز با مهارت استثنایی دو سوم کاهش می یابد.

اگر بازیکنی که یارگیری می‌کند، زننده ضربات ایستگاهی نیز باشد، بازدهی او به عنوان یارگیرنده، کمی پایین تر خواهد بود.

همچنین برخی از پاداش ها و مجازات‌های مربوط به تخصص وجود دارد. بازیکنان قدرتمند و یا بازیکنان بدون تخصص، زمانی که یارگیری می‌کنند، در مقایسه با بازیکنان با سایر تخصص ها، مقدار کمتری از سهم خود را از دست می دهند. با این حال، برای بازیکنان قدرتی، این مزیت بیشتر از بازیکنان بدون تخصص است.

وقتی که یک بازیکن مورد هدف یارگیری قرار می‌گیرد، بازیکنان فنی آسیب پذیرتر از دیگران هستند (آنها سهم بیشتری نسبت به سایر بازیکنان از دست می‌دهند) و بازیکنان غیر قابل پیش‌بینی کمتر آسیب پذیر هستند (آنها سهم کمتری در مقایسه با بازیکنان دیگر از دست می دهند).

همه اثرات بر روی بازیکنان درگیر در یارگیری، بر تمام مهارت های بازیکن، به جز ضربات ایستگاهی اعمال می‌شود. این عمل سهم کل مهارت های بازیکن در عملکرد تیمی را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

مجازات فاصله

میزان نزدیکی بازیکن یارگیرنده به بازیکن هدفش در زمین مسابقه اهمیت دارد.

یک مدافع کنار به هر هافبک کنار، حتی هافبک کنار سمت مخالف، نزدیک حساب می‌شود.
یک مدافع میانی به هر مهاجمی نزدیک محسوب می‌شود.
هافبک‌های وسط هم نزدیک هافبک‌های وسط تیم مقابل به حساب می‌آیند.

در هر وضعیت دیگر، بازیکن شما مجازات فاصله زیاد را دریافت می کند که بر سهم او در عملکرد تیمی اعمال می‌شود.