Enige tijd terug ben ik begonnen aan een project over de geschiedenis van Hattrick, en hoewel ik het spel al bijna sinds het begin speel, raakte ik toch gefascineerd. Gefascineerd door het spel en hoe lang het al bestaat - tien jaar is een eeuwigheid in dit genre, maar ook gefascineerd door mezelf, hoe raar dat ook mag klinken. Als ik immers even nadenk over mijn eigen voorbije tien jaar, dan blijkt al snel dat er in die periode enorm veel is gebeurd en dat er in mijn leven nauwelijks nog iets hetzelfde is als toen ik Hattrick begon te spelen.
Toen ik begon met Hattrick, was ik begin de 20, vrijgezel en net begonnen aan mijn eerste voltijdse baan. Sindsdien heb ik één lange relatie gehad en enkele kortere, ben ik verschillende keren opnieuw vrijgezel geweest, heb ik verschillende jobs gehad, ben ik een aantal keer verhuisd en zowaar ook getrouwd. Dit op zich is helemaal niet vreemd of fascinerend. Het is een heel normaal verhaal voor iemand van mijn leeftijd. Het fascinerende is echter dat ik me de voorbije tien jaar bijna elke dag heb aangemeld op Hattrick. Mijn hele leven is onherkenbaar veranderd, maar Hattrick is nog steeds springlevend. Andere interesses kwamen en gingen, maar Hattrick niet. Misschien vinden jullie dit gewoon 'nerdy', maar zelf vind ik het echt fascinerend.
Wat ik persoonlijk nog fascinerender vind, is dat ik tegenwoordig nauwelijks nog tijd doorbreng met de vrienden van toen ik een jonge twintiger was. De meeste van mijn huidige vrienden ken ik dankzij, je raadt het... Hattrick. Op mijn huwelijksfeest enkele maanden geleden waren heel wat mensen uitgenodigd die ik heb leren kennen via Hattrick, en slechts één iemand van tien jaar terug (en die speelt het spelletje ook :-) Nog goed dat er ook vrienden van mijn vrouw waren, want anders was het een Hattrick-meet geworden met een trouwjurk als extraatje.
Dat zegt waarschijnlijk veel over mij als persoon, maar ik vind dat het nog meer zegt over Hattrick. Oorspronkelijk wou ik iedereen laten zien wat een goede manager ik was, maar al snel bleek dat Hattrick zoveel meer is dan enkel een spel. En toen ik voor het eerst een meet bijwoonde in het legendarische Tsjechische café-restaurant Soldaten Svejk in Stockholm, trof ik daar helemaal geen saaie übernerds aan met een brilletje en een Jolt Cola in de hand. Het waren gewone, normale mensen, net zoals ik, die intens bezig waren met Hattrick.
En het meest fascinerend is misschien nog dat mijn verhaal helemaal niet uniek is. Ik weet dat heel wat onder jullie hetzelfde hebben ervaren
Bij de release van het 'nieuwe' Hattrick in oktober 2000 en de vraag “En nu?” werd gezegd dat Hattrick miljoenen gebruikers zou krijgen, een eigen regering met vertegenwoordiging in de VN en de Nobelprijs voor HT-Björn om het voetbalgeweld uit de wereld te helpen. Dát is nu ook weer niet gebeurd, maar als je zaken ziet als de jaarlijkse Supporter-loterij, die gebruikers organiseren rond Kerstmis voor Hattrickers die het niet zo breed hebben, of onlangs nog de 'Peace Cup' tussen Israëlische en de islamitische clubs, mag je toch stellen dat er heel veel goeds gebeurt in deze gemeenschap.
Al deze zaken hebben we (nog) niet in onze geschiedenisboeken opgenomen. Ons nieuwe geschiedenisboek biedt echter een nostalgische terugblik op Hattrick, en dat seizoen per seizoen. Ik heb onze archieven erop nageslagen en een verbazingwekkende reis terug in de tijd gemaakt. Het was uiteraard niet mogelijk om alles te vermelden. De focus van dit kernachtige overzicht ligt deze keer dan ook op belangrijke updates en veranderingen. Heel wat verhalen zijn echter nog de moeite om te vertellen, denk maar aan de 'Barba-plaag', de 'Clone wars' en de 'Does' of de gebeurtenissen binnen de gemeenschap waar ik het daarnet over had. Ik hoop dan ook om daar later nog eens terug te komen.
Onze 10e verjaardag nadert met rasse schreden, hoog tijd dus om eens onder te duiken in onze
geschiedenis. Je vindt er heel wat herinneringen en topmomenten, maar ook zaken die je misschien vergeten bent of nog niet wist. Dat was bij mij in elk geval zo.
(o, en trouwens... blijkbaar is er toch nog een andere constante in m'n leven: de voorbije tien jaar ben ik nooit gestopt met naar de Smashing Pumpkins te luisteren! Maar dat is wel het enige. Echt waar :)