I. część historii Hattrick Masters

Hattrick Masters - czyli najważniejsze klubowe rozgrywki hattrickowego świata!

Hattrick Masters to najważniejsze klubowe rozgrywki w Hattricku (odpowiednik piłkarskiej Ligi Mistrzów). Łatwo się domyśleć, że każdy klub chciałby zagrać w tym piłkarski raju. Są one podzielone na 8 rund i może w nich brać udział maksymalnie 256 klubów. Jeśli nie ma wystarczająco dużo klubów, aby całkowicie wypełnić pierwszą rundę, losowo wybrani szczęśliwcy pomijają pierwszą rundę i przystępują do gry od kolejnej. Najlepsze zespoły otrzymują oczywiście premie. Kwoty są dokładnie takie same, jak w krajowych pucharach; a otrzymują je te zespoły, które dotarły przynajmniej do 1/8 finału.

Ciężkie początki

Te najważniejsze po MŚ rozgrywki wystartowały dopiero w 28. sezonie Hattricka.

Polskę reprezentowały dwa kluby FC Gruders (w 1. rundzie pokonali walkowerem klub z Armenii FC Armavir 5-0,odpadli w 2 rundzie dostając lanie od rumuńskiego Z’inq 8-1) i Bezrzecze Lords (w 2. rundzie odprawili z kwitkiem irańskie Mercury eleven 5-0; w 3. rundzie pokonali ekwadorską El Barcelona S.C. 7-1; dopiero w 4. rundzie przegrali z FC Teerlunge 4-6). Bramki dla polskich klubów zdobywali Nowak, Svensson, Wozniak, Juszczak, Lavinen, Zarzycki, Sikas, Chao, Maiza, Slusarski i Mankiewicz. Całe rozgrywki wygrał klub FC Barentin - francuski zespół, który w finale ograł 5-0 duński Skou United. Wielki finał odbył się na La Fortaleza Stadium w Ekwadorze. Przybyło wtedy 80000 widzów, którzy podziwiali hat-trick Sama Parkesa i dwa trafienia Giuseppe Mauro. Pierwszym kapitanem, który wzniósł puchar HM ku niebiosom był Ciro Rossi.

Kolejne lata

W sezonie 29. triumfowało estońskie The Insane, które w finale pokonało 2-0 I L.S.F. Mecz ten oglądało 149988 fanów. W sezonie 30. znów estoński klub dotarł do finału (był to tym razem FC Partna) ale okazał się słabszy w pojedynku z gwatemalskim Alberto Garcia (2-0 dla Garcii). Kolejnymi zwycięzcami byli: Hapoel Nahariya (Izrael), AC Ziky Team (Czechy) - tu warto odnotować że Czesi w 6. rundzie pokonali polski klub Romasz 4-1, beltxis (Wenezuela) i w końcu przyszedł sezon 34. Dla Polski bezcenny!!!

Romajack Dance

W 32. sezonie nikt (na czele z Prezesem AC Ziky Team) nie wyobrażał sobie, że klub Romasz (z Prezesem Romajackiem) dwa sezony później będzie ogrywał wielkie kluby w HM. Wtedy tenże Prezes musiał zadowolić się 6. rundą, ale był to prognostyk ,że Polak też potrafi zbudować zespół na miarę mistrza w turnieju HM.

W 1. rundzie mieliśmy obok Romasza zespół Ratlerki, niestety ulegli oni już w swoim pierwszym meczu szwedzkiemu Taqestass. Zespół Romajacka eliminował kolejno: Liverpool Football Club (1892) 3-1; kanadyjski Thoroughbreds 3-1; po zaciętym meczu litewskie Straikeris 1-0; białoruski FC Boars 3-1; węgierski garristop 3-1; kanadyjski Camiseta Blanquirroja aż 8-0; niemiecki Boca JBA 4-0.

W końcu przyszedł czas na wielki finał na Mračaj arena na który przybyło 121250 kibiców. Polski zespół wyszedł w zestawieniu: Kanapienis - Kajiyama, Mikud, Ofner - Kazanowski, Zorondo, Devos, Socas Navarro, Duy-Quang - Robles, Rotaru,a belgijski klub Spiroezie: Tsau-Wun - Lagutiks, Nacarino, King-Ming - Kilpatrick, Delloso, Bihorac, Siméon, Knölland - Boukovalas, Bomers. Finał na bośniackiej ziemi zapowiadał się niezwykle ekscytująco już od samego początku. Jak nasz bramkarz podczas finału w Stambule, tak i tu ekipa Romasz wykonała wielką pracę i w świetnym stylu wygrała całe rozgrywki. Oba gole zdobył Daniel Kazanowski. Należy też wspomnieć o czerwonej kartce dla Colina Clipatricka z zespołu belgijskiego. Kapitanem polskiego klubu i człowiekiem, który wzniósł puchar HM był Seerisat Prasertsakul - który obecnie zajmuje się trenerką.

Ten finał uczynił Romajacka wielkim (trafił nawet do wikipedii), stał się on polskim znawcą HM, założył nawet federację „Jak wygrać Hattrick Masters”, a potem dostał szansę poprowadzenia naszej kadry.

Dalsze lata

W sezonie 35. niestety żadna nasza ekipa nie podbiła HM. W finale, po naprawdę zaciętym meczu triumfowali szwedzcy piłkarze Zeta pokonując turecki TURKSTRIKERS 4-2. W kolejnych latach najważniejsze trofeum klubowe zdobywali: rumuński Super_Stars; po raz drugi w historii i to po hokejowym wyniki (7-5) wenezuelski beltxis (który pokonał luksemburski FightClub Football Club, który z kolei po drodze ograł dobrze znanego Polakom Japończyka myamlaka) ; angielski Hackers United; po kolejnym hokejowym wyniku węgierski Erdo; rumuński Craiova Champions i belgijskie FC Holcim.

Italia vs Espania

W sezonie 42. finał odbył się w Czarnogórze na stadionie BASTER. W finale mogliśmy oglądać włoski klub Orda Balorda Urbino i hiszpański Dandy de Tazmania. Na trybunach BASTER zasiadło 63299 kibiców. Mecz od początku do końca był ciekawy i kibice nie zawiedli się tym widowiskiem. W 18.min do siatki trafił Julio Quinche. Jednak już w 33.min do remisu doprowadził Benjamin Horn. Przez ponad 40. kolejnych minut gole nie padały, ale jak już padły to jak z worka. W 75.min na 2-1 trafił Ernõ Kányádi i wyprowadził na prowadzenie Włochów. Z gola mógł się cieszyć przez 2 minuty bo do remisu doprowadził Polak Joachim Zaniuk. Gdy wydawało się że emocje się skończyły i będzie dogrywka do siatki trafił Fausto Lo Bianco Corrado i dał zwycięstwo w HM Balordzie. Włosi długo świętowali ten sukces i na długo go zapamiętają.

Link directly to this article (HT-ML, for the forum): [ArticleID=17133]