روان‌شناسی

روحیه‌ی تیمی

جو حاکم بر باشگاه، تأثیر بالایی روی عملکرد تیم شما دارد. روحیه‌ی تیمی بر عملکرد هافبک‌های شما تأثیر می‌گذارد، و هر چه روحیه‌ی تیم شما بیشتر باشد، هافبک‌هایتان بهتر ظاهر می‌شوند. این امر، به نوبه‌ی خود میزان مالکیت توپی که به‌دست خواهید آورد را تعیین می‌کند. موارد زیادی در افزایش یا کاهش روحیه‌ی تیمی دخیل هستند اما به‌طور خاص قدرت رهبری مربی تیم، نگرشی که برای هر بازی انتخاب می‌کنید (بازی فصل، بازی دست‌گرمی)، نقل و انتقالات باشگاه و روان‌شناس‌ تیم از موارد مهم اثرگذار بر روحیه‌ی تیمی هستند.

اعتماد به نفس

یک بازیکن باید به توانایی‌اش ایمان داشته باشد تا بتواند بازی خوبی را به نمایش بگذارد. تیمی که اعتماد به نفس پایینی دارد در به‌ثمر رساندن موقعیت‌هایی که در بازی به‌دست آورده و زدن ضربات آخر، مشکل خواهد داشت. معمولاً داشتن اعتماد به نفس بالا، چیز خوبی است اما اگر این معیار خیلی بالا برود ممکن است بازیکنانتان، حریف را دستِ‌کم بگیرند (برای اطلاعات بیشتر، توضیحات پایین را ببینید). اعتماد به نفس تیم، بر عملکرد تیم در حمله‌ تأثیر می‌گذارد. اعتماد به نفس به‌شدت به نتایجی که در بازی‌های قبل گرفته‌اید، وابسته است. اما داشتن روان‌شناس‌ و سرمربی با قدرت رهبری بالا نیز در افزایش اعتماد به نفس تیم مؤثر است.

نگرش تیم

قبل از هر مسابقه‌ی رقابتی (غیر دوستانه) به بازیکنان خود می‌گویید که این بازی چقدر برایتان اهمیت دارد. نگرش تیم، بر درصد مالکیت توپ در زمین تأثیرگذار است و انواع آن عبارت‌اند از:

بازی فصل: در این نگرش بازیکنانتان هر چه در توان دارند، انجام می‌دهند تا پیروز مسابقه باشند. با وجود این، درست بعد از بازی، روحیه‌ی تیمی کاهش پیدا می‌کند و این بدان معناست که بازیکنان شما در مسابقات آینده نمی‌توانند بهترین عملکردشان را به نمایش بگذارند.

عادی: همان‌طور که از اسمش پیداست، در این نگرش بازیکنان به روال معمول بازی می‌کنند.

بازی دست‌ گرمی: در این حالت، بازیکنان خیلی بازی را جدی نمی‌گیرند زیرا بازی‌های مهم‌تری در پیش دارند و باید حواسشان را روی آنها متمرکز کنند. درست پس از پایان مسابقه، روحیه‌ی تیمی افزایش پیدا می‌کند و بازیکنانتان در بازی های بعدی عملکرد بهتری از خود به نمایش خواهند گذاشت.

شخصیت بازیکن

هر بازیکن، شخصیت مخصوص به خود را دارد. بازیکنان غیرقابل اعتماد یا آنهایی که خلق و خوی بدی دارند، تمایل بیشتری برای گرفتن کارت و اخراج از زمین مسابقه نشان می‌دهند. قدرت رهبری برای کاپیتان و سرمربی تیم از اهمیت زیادی برخوردار است.

اتفاقات روانی در بازی

اتفاقاتی که در جریان بازی روی می‌دهد، ممکن است عملکرد تیمتان را فارغ از دستوراتی که مربی تعیین کرده‌است، تحت تأثیر قرار دهد. البته این حوادث روانی می‌توانند تأثیر به‌سزایی در جو یک مسابقه داشته باشند، اما به خودی خود بر روحیه تیمی و اعتماد به نفس برای بازی‌های آینده تأثیری نمی‌گذارند. یک تیم بعد از اینکه دو گل در یک مسابقه جلو می‌افتد، به طور خودکار از فاز تهاجمی به تدافعی گرایش پیدا خواهد کند. این موضوع با افزایش اختلاف برتری پررنگتر می‌شود. هر یک گل اختلاف سبب شده میل تهاجمی تیمتان به میزان نه درصد از دست رفته و تمرکز بیشتری به میزان ۷.۵ درصد بر دفاع تیمتان باشد. این اثر با اختلاف گل‌های بیشتر افزایش خواهد یافت. در طرف دیگر با کاهش اختلاف بازی توسط حریف این روند برعکس می‌شود. ولی این تغییرات تصاعدی با سقف ۸ گل اختلاف متوقف می‌شود.

در بعضی شرایط تیم‌ها قادر خواهند بود با این گونه اثرات روانی مقابله کنند. اگر تیم دستور «بازی فصل» دریافت کرده است، حتی با وجود اختلاف گل فراوان، دست از تهاجم نمی‌کشد. این قضیه برای تیم‌هایی که در دیدار پایانی یکی از جام‌های حذفی، لیگ قهرمانان هت‌تریک و یا بازی هفته آخر لیگ بازی می‌کنند، نیز اتفاق می‌افتد. در مسابقات ملی، تیم‌ها از نیمه‌نهایی به بعد جام جهانی عقب نمی‌کشند، در حالی که در جام‌های قاره‌ای و جام‌ ملت‌ها این قضیه از دور یک چهارم وجود دارد.

علاوه بر این، تیمی که در نیمه اول به طور غیرمعمول ضعیف ظاهر شده است، ممکن است در پی اظهارات مربی در وقت استراحت بین دو نیمه، به یک‌باره تمرکز خود را جمع کنند.

دست‌کم گرفتن

در حالتی که مقابل تیمی قرار گرفته‌اید که رده‌ی بدتری نسبت به شما دارد و اعتماد به نفس شما عالی یا بالاتر است، ممکن است بازیکنانتان تیم حریف را دست‌کم بگیرند و کمتر از توان خود بازی کنند. خطر دست‌کم گرفتن حریف، به امتیازات و اختلاف رده‌ی دو تیم، سطح اعتماد به نفس شما و نگرش تیمی شما برای مسابقه بستگی دارد. هر چه اختلاف بیشتر باشد، هر چه سطح بالاتر باشد و... این خطر افزایش می‌یابد. تنها راه برای اجتناب کامل از خطر دست‌کم گرفتن، انجام بازی با نگرش «بازی فصل» است.

در حالتی که حریف خود را دست‌کم می‌گیرید، اختلاف امتیازات، سطح اعتماد به نفس، نگرش تیم و میزبان یا میهمان بودن، اندازه‌ی این دست‌کم گرفتن را تعیین می‌کند. هر چند با توجه به نتیجه، ممکن تیمتان در بین دو نیمه به خودش بیاید: بازیابی کامل هنگامی که عقب هستید، بازیابی دو سوم در موقع تساوی و یک‌سوم زمانی که یک گل جلو هستید، اتفاق خواهد افتاد.

به یاد داشته باشید که دست‌کم گرفتن، تنها در بازی‌های گروهی و آن هم از هفته‌ی سوم به بعد اتفاق می‌افتد.